ഞരങ്ങി നീങ്ങുന്ന ബസ്സില്‍ ഇരിക്കുമ്പോഴും വാസു പിറുപിറുക്കുകയായിരുന്നു. " ഹും, നാലരയ്ക്കാ ട്രെയിന്‍, ഇപ്പൊ നാല് മണി". താനിറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തുന്നവരെ അയാളോരോന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. സ്റ്റോപ്പില്‍ ബസ്‌ നിര്‍ത്തിയപ്പോഴാണ് കണ്ടക്ടര്‍  തനിക്ക് ബാക്കി അമ്പത് രൂപ തരാനുള്ളത്‌ അയാള്‍ ഓര്‍ത്തത്. ബാങ്ക് ജീവനക്കാരനെങ്കിലും വളരെ തുച്ചമായ ശമ്പളം മാത്രമേ അയാള്‍ക് ലഭിച്ചിരുന്നുള്ളു. അതിനാല്‍ തന്നെ അമ്പത് അയാള്‍ക് വലിയൊരു സംഖ്യ തന്നെയായിരുന്നു. വളരെ ധൃതിപ്പെട്ടു അയാള്‍ ആ വിവരം കണ്ടക്ടര്‍ ഓട് പറഞ്ഞു. ബസ്സില്‍ നിന്നിറങ്ങുന്ന ഒരു യുവധിയെ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച് , ഒരു നൂറു രൂപ വാസുവിന് കൊടുത്തിട്ട് അയാള്‍ വാസുവിനോട് പറഞ്ഞു: ദാ അവള്‍ക്കും കൊടുക്കാനുണ്ട് അമ്പത്, രണ്ടാളും ചില്ലറയാക്കി എടുത്തോളു.' വാസുവിന് മറ്റെന്തെലും പറയാനാകുന്നതിനു മുന്‍പ് ബസ്‌ പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.